AFTA که مخفف «امنیت منطقه تولید و تبادل اطلاعات» است، یک نهاد حیاتی در حوزه امنیت سایبری در ایران است. گواهی افتا مدرکی است که توسط مرکز مدیریت راهبردی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، نهاد ریاست جمهوری و سازمان فناوری اطلاعات برای سازمان های متقاضی صادر می شود.
تمرکز اولیه مرکز افتا و سازمان فناوری اطلاعات، صدور گواهینامه ها و مجوزهای مربوط به امنیت اطلاعات و سایبری است که در دنیای امروز که سازمان ها برای عملیات های مختلف به شدت به سیستم های نرم افزاری متکی هستند، امری حیاتی است.
اهمیت افتا
اهمیت نقش AFTA زمانی آشکار می شود که سازمان های دولتی و خصوصی به طور فزاینده ای از سیستم های نرم افزاری برای عملیات خود در اینترنت استفاده می کنند. امروزه، اطمینان از امنیت اطلاعات و حفاظت از داده ها حیاتی است. AFTA در این مرحله وارد عمل می شود و امنیت محصولات، خدمات و نرم افزارهای تولید داخل را تایید می کند. کفایت ارائه شده توسط گواهی AFTA یکپارچگی امنیت شبکه ملی را تضمین می کند و از آسیب های احتمالی ناشی از استفاده از محصولات ناایمن جلوگیری می کند.
اهداف افتا
هدف اصلی از صدور گواهینامه AFTA رسیدگی به نگرانی های امنیتی و ایجاد انگیزه در تولید کنندگان محصولات برای بهبود ویژگی های امنیتی محصولات خود است. در بازاری پر از محصولات با قابلیت ها و محدودیت های مختلف، مصرف کنندگان به دنبال محصولاتی هستند که نه تنها نیازهای آنها را برآورده کند، بلکه به طور موثر از اطلاعات آنها محافظت کند.
برای کمک به مصرف کنندگان در انتخاب محصولات ایمن و تولیدکنندگان برای کسب مقبولیت در بازارهای داخلی و بین المللی، “طرح ارزیابی ایمنی” توسط مرکز افتا و این سازمان تهیه شد. این طرح بر اساس استانداردهای ارزیابی مشترک و سایر معیارهای اعلام شده توسط مرکز افتا تنظیم شده است.از جمله اهداف اصلی این طرح ارزیابی امنیتی:
اطمینان از اینکه ارزیابی های امنیتی محصولات فناوری اطلاعات و نرم افزار با استانداردهای ارزیابی رایج مطابقت دارند.
کاهش خطرات امنیتی و نگرانی های مرتبط با محصولات ارزیابی نشده.
افزایش دسترسی به محصولات ارزیابی شده
کمک به توسعه و بومی سازی محصولات نرم افزاری.
افزایش سطح امنیتی محصولات نرم افزاری
در نتیجه، اخذ گواهینامه AFTA نقشی حیاتی در حفظ امنیت و یکپارچگی سیستم های نرم افزاری ایفا می کند که در محیط دیجیتال امروزی امری ضروری شده است. این نه تنها امنیت محصولات و خدمات را تأیید می کند، بلکه به ارتقای استانداردهای کلی امنیت سایبری نیز کمک می کند. این تضمین میکند که سازمانها و افراد میتوانند به سیستمهای نرمافزاری ایمن تکیه کنند و برای محافظت از دادهها و اطلاعات ارزشمند در دنیایی که به طور فزایندهای به هم مرتبط هستند، به آنها تکیه کنند.